lipid rafts

Η λιπιδική σχεδία είναι μια πλούσια σε χοληστερόλη περιοχή μιας κυτταρικής μεμβράνης, που βοηθάει επιλεγμένα μόρια να εισέλθουν στο κυτταρόπλασμα. Οι λιπιδικές σχεδίες παίζουν ένα ρόλο στις κυτταρικές διαδικασίες, όπως η πρώιμη διαφοροποίηση και απόπτωση στα ανθρώπινα κερατινοκύτταρα.

Οι λιπιδικές σχεδίες είναι νανοσωματίδια [Το μεγεθός τους είναι της τάξης των νανομέτρων (1 νανόμετρο=1 δισεκατομμυριοστό του μέτρου] που εμφανίζονται σαν  περιοχές της κυτταρικής μεμβράνης, ανθεκτικές στη χρήση ορισμένων απορρυπαντικών (δεν διαλύονται από αυτά, και έτσι ανακαλύφθηκαν).

Είναι περιοχές περισσότερο άκαμπτες, σε σύγκριση με τις γειτονικές περιοχές της κυτταρικής μεμβράνης, διότι περιέχουν χοληστερόλη, σφιγγολιπίδια, κορεσμένα φωσφολιπίδια κλπ. Όλα αυτά τα μεγαλομόρια έχουν συγκεκριμένες λειτουργίες.

Είναι δυναμικές περιοχές: Άλλοτε ενώνονται σε μεγαλύτερες σχεδίες, και άλλοτε χωρίζουν πάλι. Μετακινούνται αενάως στην επιφάνεια του κυττάρου (γι΄αυτό ονομάστηκαν σχεδίες).

Είναι εξειδικευμένες περιοχές της μεμβράνης, διότι φέρουν διαμεμβρανικά μεγαλομόρια, που εκτελούν διάφορες διεργασίες, του τύπου, κυρίως, της μεταφοράς μηνυμάτων δια μέσου της μεμβράνης, μέσα και έξω από το κύτταρο.

Έχει βρεθεί ότι το εναλλασσόμενο ηλεκτρικό πεδίο με φέρουσα (βασική) συχνότητα 13.56 MHz έχει κατάλληλα χαρακτηριστικά αλληλεπίδρασης με τους κακοήθεις όγκους, για θεραπευτικούς σκοπούς.

Η φέρουσα αυτή συχνότητα υποβάλλεται σε χρονική μορφοκλασματική διαμόρφωση (fractal modulation in time), ώστε να προκαλεί συντονισμό και διέγερση σε ταλάντωση των λιπιδικών σχεδιών της μεμβράνης των καρκινικών κυττάρων.

Οι λιπιδικές σχεδίες της μεμβράνης είναι κινητά νανοσωματίδια με έντονη βιοχημική δραστηριότητα. Η διέγερσή τους σε ταλάντωση προκαλεί την υπερεκλεκτική θέρμανση της κυτταρικής μεμβράνης. Η εγκατάσταση θερμικής ανισορροπίας μεταξύ των μεμβρανών, του κυτταροπλάσματος και του εξωκυτταρίου υγρού δημιουργεί τις επιθυμητές εκείνες αλλαγές στο καρκινικό κύτταρο, που καταλήγουν στον θάνατο, με τον μηχανισμό της κυτταρικής απόπτωσης. 

Η εκλεκτική ενεργειακή απορρόφηση μόνο από τις μεμβράνες των καρκινικών κυττάρων (άρα και η εκλεκτική θέρμανσή τους) καταλήγει σε επίτευξη του επιθυμητού θεραπευτικού αποτελέσματος με μέση θερμοκρασία όγκου 3-5ο C χαμηλότερη από αυτήν που θα χρειαζόταν, αν εφαρμοζόταν απλή κλασσική υπερθερμία και όχι ογκοθερμία.

 Το σημείο αυτό προσδίδει στην ογκοθερμία ιδιαίτερο χρηστικό πλεονέκτημα σε σχέση με την απλή κλασσική υπερθερμία, διότι στη θερμοκρασία, στην οποίαν αυτή εργάζεται, δεν προκαλείται αρκετή επιτάχυνση της κυκλοφορίας, ούτε κυτταρική κινητικότητα, που να αυξήσει τον κίνδυνο μικρομεταστάσεων.

Το πλεονέκτημα αυτό μεταφράζεται πρακτικά σε αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης των ασθενών, και όχι μόνο σε τοπική ανάσχεση της νόσου, όπως με την κλασσική υπερθερμία.

 Η θεραπεία των καρκίνων με την  Ογκοθερμία βασίζεται στην εκλεκτική απορρόφηση της θεραπευτικής ενεργείας από τον όγκο, η οποία προκαλεί κυτταρικό θάνατο λόγω θερμικής και ηλεκτρικής αποδιοργάνωσης των καρκινικών κυτταρικών μηχανισμών. Ο κυριότερος καρκινοκτόνος μηχανισμός που ενεργοποιείται στη διάρκεια της αποδιοργάνωσης αυτής είναι η εξωτερική οδός της κασπάσης.